İktidarın Suriye siyaseti da duvara çarptı ve çöktü.
Suriye iç savaşının başladığı 2011 yılından bu yana Beşar Esad rejiminin devrilmesi ve yerine Müslüman Kardeşler çizgisinde radikal İslamcı bir idare kurulması için efor gösteren AK Parti iktidarı bu amacına ulaşamayacağını geç de olsa anlamış görünüyor.
Son günlerde, Suriye’de izlediği bu siyasetten da dönme sinyalleri vermeye başladı. Daha evvel birçok hususta yaptığı üzere.
AK Parti iktidarı artık “katil Esed”i devirmekten” kelam etmiyor, “Şam idaresiyle muhaliflerini barıştırmaktan” kelam ediyor.
Sanki Suriye iç savaşında tarafsız kalmış bir Türkiye varmış üzere. Esad’a karşı radikal İslamcı, silahlı muhalefet kümelerini desteklememiş üzere. Esad’ı devirsin diye Özgür Suriye Ordusu (ÖSO) ismi altında bir ordu kurdurup donatmamış gibi!
Şimdi bu siyasetten dönüp, “arabulucu, tarafsız, barıştırıcı ülke” rolü oynamaya çalışıyor,
Bakalım Esad AK Parti iktidarının bu dönüşüne ne karşılık verecek?
Ankara “Esad idaresiyle muhaliflerin barışması” görüşünü açıkladığı anda büyütüp beslediği radikal İslamcı kümeler protesto gösterisi yapmaya başladılar. TSK’nın denetim ettiği bölgelerde Türk bayrağı yaktılar, Türk askerini taşladılar.
“Bu cihattır, ihtilaldir. Cihatta, ihtilalde düşmanla barış olmaz, prensip olur” diyerek savaş naraları attılar.
Ankara’nın siyaset değişikliği sinyali karşısında “Türkler yallah yallah” diye pankart açtılar.
Eski Türkiye’nin Atatürk’ün belirlediği “yurtta barış dünyada barış” unsurunu pasif bulan, Dışişleri’nin eğitimli, liyakatli, tecrübeli diplomatlarını “monşer” diyerek aşağılayan, devreden çıkaran ve yerlerine diplomasi eğitimi ve tecrübesi olmayan İslamcıları getiren iktidar proaktif dış siyaset ile yeni Osmancılık oynamaya başlamıştı.
Atatürk’ün “Arap ülkelerinin iç meselelerine karışmayın” vasiyetini de bir tarafa bırakarak Suriye iç savaşı patlak verir vermez “Emevi mescidinde namaz kılacağız” sloganıyla ortaya atladılar.
Sonuç ne oldu?
ABD, Suriye’nin doğusundaki petrole el koydu ve bu bölgede bir PKK devleti kurup, muhafazası altına aldı.
Türkiye, “beka sorunudur” dediği halde ABD’nin bir PKK devleti kurmasına mani olabildi mi?
Hayır.
Bu oluşuma müdahalede bulanabiliyor mu?
Hayır.
Rusya da Suriye’nin batısındaki kaynakları denetim ediyor ve kıyı şeridine yerleşmiş, sıcak denize inmiş durumda.
Rus uçağını düşüren Türkiye, Rusya’nın Suriye’de yerleşmesine karşı bir müdahalede bulunabiliyor mu?
Hayır.
Putin’e karşı tutum alabiliyor mu?
Hayır.
Üzerine 2,5 milyar dolar verip S-400 aldı.
S-400’leri kullanabiliyor mu?
Hayır.
Üstelik S-400 aldığı için ABD Türkiye’yi F-35 projesinden çıkardı?
Buna karşı bir hal alabildi mi?
Hayır.
Savaş uçağını düşürdüğü Rusya’nın 33 erimizi göz nazaran göre şehit etmesine reaksiyon verebildi mi?
Hayır.
Türkiye’nin Suriye siyasetinden sağladığı bir ulusal kar var mı?
Türkiye’ye soktuğu milyonlarca sığınmacı ve radikal İslamcı ile Suriye hududuna yığdığı toplam 9 milyon Suriyeli’ye milyarlar akıtıyor.
Milyarlarca dolar harcadı, harcamaya devam ediyor.
Hatay’da, Kilis’te neredeyse Türk nüfustan daha fazla Suriyeli var. Bölgenin demografik yapısı Araplar lehine değişiyor.
Hatay Büyükşehir Belediye Lideri Lütfi Savaş aylardır Suriyelilerin doğum artış suratına da dikkati çekerek “Hatay elden gidecek” diye uyarıp duruyor fakat iktidarın kılı kıpırdamıyor.
Türkiye’ye sokulan milyonlarca Suriyeli, Afgan, Pakistanlının kim oldukları bilinmiyor? Genç erkeklerden oluşan kafileler gelmeye devam ediyor?
Bu siyasetin ileride Türkiye’nin başına büyük meseleler açacağı çok açık görülüyor.
Buna rağmen iktidar bu kümeleri Türkiye’ye sokmayı, Türkiye’nin kimi yerleşim bölgelerini Araplaştırmayı sürdürüyor?
İzlediği yanlış siyasetle Suriye iç savaşında Suriye’den sonra en fazla kaybı veren ve ziyana uğrayan Türkiye.
Böyle bir siyaset ile Türkiye’nin bölgede tartısı olan, kelamı dinlenen, barış getiren bir ülke olması mümkün mü?
Elbette değil.